دانایی مجازی الگوی جدید نادانی !

هر لحظه فشاری دائمی را بر خود احساس می‌کنیم، فشار برای به‌اندازۀ کافی دانستن، آن هم در تمام اوقات، تا مبادا به عنوان بی‌سوادان فرهنگی شناخته شویم.بی سوادی امروز اصلا گویی وجود خارجی ندارد همه از مطالبی صحبت می کنند که تا دیروز خوراک بیان اساتید و صاحب نظران بود و اینک امروز برای اینکه بتوانیم از بالا و پایین رفتن در آسانسور، ملاقات های شغلی، جلسات کاری، و حتی  سرک کشیدن در آبدارخانۀ دفتر کار و مهمانی به سلامت بگذریم، و بتوانیم پست بگذاریم، نظر بدهیم و متن بفرستیم طوری که انگار واقعاً دیده‌ایم، خوانده‌ایم، تماشا کرده‌ایم و گوش داده‌ایم.

آنچه برای ما که بر امواج پتابایتی داده‌ها شناوریم، اهمیت دارد لزوماً این نیست که واقعاً این مطالب دست اول را مصرف کرده باشیم بلکه تنها این است که بدانیم اصلاً چنین چیزهایی وجود دارند و درباره‌شان یک نظری داشته باشیم و بتوانیم در گفت‌وگوها شرکت کنیم. ما به شکلی خطرناک به نوعی تقلید از دانایی نزدیک می‌شویم، دانایی‌ای که در واقع الگوی جدیدی از نادانی است.