شعله ور شدن مکتب های سایبری در ایران
اینترنت اشیاء ،واقعیت مجازی یا همان VR ،سایبراستادی ،سایبر ژورنالیسم ،سایبر سیتی و حالا سایبر فمنیسم؛
شاید این اصطلاح آخر راکمتر شنیده باشید. سایبر فمینیسم را شاید بتوان فمنیست های سایبری دانست چون این فمنیست ها هستند که صاحب مکتب اند.اما این روزها سایبری ها هم صاحب مکتب اند! بنا براین اگر ما هم از این دیدگاه به آن نگاه کنیم که این سایبری هاهستند که ازبعد فمنیستی به موضوع نگاه کرده اند موضوع کاملاُ ارتباطی می شود .به این معنی که دیدگاههای عریض و طویل مکتب فمنیسم با هزاران زیر مجمو عه اش را کنار بگذاریم تا ببینیم این سایبری ها که ادعای فمنیسم بودن هم دارند چه می گویند.
این دیدگاه معتقد است توانمندی زنان درگرو بهره مندی آنها از فضای مجازی است.والبته ایجاد سلسله مراتب جنسیتی توسط تکنولوژی را هم به نقد می کشاند .سایبر فمنیست ها می خواهند حوزه دیجیتالی راهی باشد برای زنان که قدرت تولید کنندگی وانتشار عقایدشان را بدون میانجیگری سلطه مردان نشان دهند.
دیگر فضای مجازی فقط مجموعه ای از سخت افزارها نیست بلکه مجموعه ای از تعاریف نمادین می باشد که شبکهای از عقاید و باورها را در قالب داد و ستد، رد و بدل می کند.
ظهور "فضای مجازی" یا "سایبر" در واقع درست بعد از پایان جنگ جهانی دوم و با راه افتادن موج فناوری‌های جدید کامپیوتری، در فرم اولیه آن اتفاق افتاد. این اصطلاح نخستین بار به وسیله "ویلیام گیبسون" به کار گرفته شده است، دیدگاه گیبسون در این رابطه به صورت خودجوش به وجود نیامده بود و دگرگونی‌های مبتنی بر فناوری انجام شده در دهه های 1980 و 1990 نقش زیادی در ظهور این اصطلاح نوین داشت.
فرهنگ مجازی از دیگر اصطلاحاتی است که درکنار اصطلاح فضای مجازی به آن برخورد می‌کنیم؛ مسائلی که برای نظریه پردازان در حوزه فرهنگ در فضای مجازی مطرح می‌شوند شامل موضوعاتی همچون شکل‌گیری فرهنگ جدید، بازنمائی و درک از واقعیت مجازی و هویت می شوند. جماعت‌های مجازی، فرهنگ خاص خود را دارند و هویت‌ها هم در این جماعت‌ها دوباره تعریف می‌شوند؛ نکته مهم در باره این هویت‌های مجازی این است که در فضای مجازی چنین هویت‌هایی به شدت انعطاف پذیر و فریبنده می‌شوند و فرهنگ مجازی هم در چنین فضای شکننده ای شکل می‌گیرد.
سایبرفمینیسم یک دیدگاه خوشبینانه به توانمندسازی زنان از طریق اینترنت دارد و معتقداست که کامپیوترها از طریق اینترنت به زنان تریبونی می دهدبرای ارتباطات ویک عامل مهم در توانمندسازی اجتماعی ،سیاسی و شخصیت فردی زنان است. اما در عین حال زنان بیشتر از مردان در دسترسی واستفاده از آن با مشکل مواجهند.آمارها نشان از این دارند که در کشورهای درحال توسعه زنانی که به اینترنت دسترسی دارند معمولا نخبگان سیستم آکادمیک هستندیعنی تعداد اندکی از زنان.
سایبر فمنیسم دیدگاه خوشبینانه دارد از این جهت که ماهیت بالقوۀ فضای سایبر می تواند به زنان کمک کندواز آن جهت دیدگاه منتقدانه دارد که در حال حاضر مردان بیشتر از زنان در تولید واستفاده از این فضا تفوق دارند.مگر،آنجاهایی که مهارت ودانش کمتری برای استفاده ازاین فضانیاز است یا در کشورهای پیشرفته تر که از تفاوت زن ومرد در دسترسی به فضای مجازی خبری نیست.
با وجود دیدگاههایی مانند سایبر فمنیسم ؛ همچنان سؤالاتی باقی است.
آیا فضای مجازی به زنان در نقش پذیری های اجتماعی شان واقعآ کمک می کند؟
آیا فضای مجازی برای زنان مخاطراتی درپی خواهد داشت؟
آیا این جوامع وفرهنگ موجود در جوامع است که برتری در استفاده وتولید را به مردان می دهد؟ اگر اینگونه نیست پس چرا در کشورهای در حال توسعه آمارها نشان از تأیید شکاف دیجیتالی جنسیت دارد در حالیکه در کشورهای پیشرفته هیچ تفاوتی بین زن ومرد دربهره مندی از تکنولوژیهای نوین وجود ندارد!
دنبال آماردقیقی از ایران نباشید هنوز هیچ سرشماری و پژوهش فراگیری صورت نگرفته است.
